Συνομιλία στο βάζο

Κι ύστερα πέθαναν όλοι
ακόμα και τα στεφάνια έξω στον κήπο
που είχε φέρει μια νύχτα ο θείος Πολ.
Στο βάζο είχαν μείνει μερικά φιλιά δικά σου
και δεν ήξερα τι να τα κάνω. (Λεκέδες που δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν).
Τους ζήτησα τη διεύθυνσή σου να μου πουν
μα αρνήθηκαν κατηγορηματικώς. Εκεί να μείνετε
τ'απείλησα, να μαρανθείτε.
Πως μ' αποκρίθηκαν, τι απανθρωπιές εκ μέρους σου
χθες όλη τη νύχτα τα ζητούσα και τώρα άποτα
ξερά, χωρίς το λάλον ύδωρ τα αφήνω;
Δεν με νοιάζει τους απάντησα, σάστισαν, λιγοψύχησαν.
Τέλος με επιφυλακτικότητα αποκαρδιωμένα μου σύστησαν
την όψη σου. Μπα, είπα, μπαγιάτικα θά 'ναι
τα ψέματα που μου πουλούν, υπαινιγμοί του άλλου κόσμου,
δε γίνεται να έχεις τόσο υπερουράνια μορφή αγγέλου.
Ταρακουνήθηκα ραγδαίως.
Γι' αυτό σας λέω,
σε περίπτωση σεισμού φορέστε
υποδαπέδια χείλη.


Δ.Κ