Καλωσόρισμα

Καθώς σπάζουν οι τοκετοί της μέρας
και βγαίνουν από τη μήτρα του καινούργιου
το φως και η ζωντάνια
μέσα απ΄τα υγρά των ωδίνων
κυοφορείται της Ηούς η ανθοφορία
καθώς κολυμπάει η ανάμνηση του χθες
στον ομφαλό του σήμερα
και με καρδιοκτύπι τρέφεται
καθώς ακόμη βογγάει ο πόθος για σύσπαση
μυικών ορών
και την ίδια ώρα με τα σωληνάρια
και τ' αποστειρωμένα αιμοφόρα βραβεία
καθώς ξεπροβάλλει το γιγαντιαίο αναβράζον δισκίο
στο ποτήρι τ' ουρανού
και βγαίνουν από μέσα οι αχτίδες σαν αχτίδες
εκείνη λοιπόν τη στιγμή
εγώ κοιμάμαι.


Δ.Κ