δε φεύγει

βάζω ένα στρατό
να κυνηγήσει το ξημέρωμα
και με βρίσκω να κλαίω
μπροστά στο μαξιλάρι και το λυκαυγές
"πότε θα με πάρεις μαζί σου";
ρώτησε η νύχτα το ξημέρωμα
κι αυτό της απάντησε
"όταν πάψεις να γκρινιάζεις"
κι όταν μάθεις να συνάγεις
τους σφετεριστές σου
προσθέτω εγώ
οπότε με βρίσκω
σε μια ιδιόμορφη κατάσταση
παράξενη για τα γούστα των κυνικών
κι έτσι ψάχνω λογική
σ'όλη αυτή την παράνοια των οιωνών
των καλών οιωνών και της καλής προαίρεσης
προαιρετικά σε χαϊδεύω προαιρετικά
κι όταν μάθω πώς ξυπνάμε χαρούμενοι
ώ τότε θα σε αγγίξω με τη μεγαλύτερη
ευτυχία του κόσμο
μέχρι τότε νύκτα
μην γαβγίζεις στο ξημέρωμα
δε φεύγει