Καταστρατήγηση συμφωνίας

(Υποτίθεται πως σου απαγόρευσα
να μπαινοβγαίνεις στη σκέψη μου
όποτε γουστάρεις).

Καταστρατήγησες τη συμφωνία μας. Αν θυμάμαι υποσχέθηκες να μην μεσολαβείς σε κάθε τράνταγμα του ύπνου μου να μην υφίστασαι σε κάθε τρεμούλιασμα των μυώνων στις εναγώνιες ώρες μου να μην παρίστασαι . Εν τούτοις, αν και δεν παρέλειψα να σε απειλήσω με αφανισμό, εξακολουθείς να εμπίπτεις στα τεκταινόμενα. Συλλογίστηκα λοιπόν την όλη κατάσταση και αποφάσισα να σε διαγράψω από το φαινόμενο μνήμη. Έψαξα έψαξα έψαξα αλλά πουθενά. Πού βρίσκεται εκείνο το μικροσκοπικό ηλεκτρονικό κουμπί του διαγράφειν. Δεν λειτουργούν όλες οι υπερωρίες των φόβων με το ίδιο σύστημα καταγραφής; Είτε είναι εν ζωή είτε ως εν ονείρω και ψευδαισθήσει;

Ούτε και μία συμφωνία δεν κρατάς.
Επίορκη.


δ.κ

Επιχωμάτωση

Κάτω - στο συνεργείο των παρακρούσεων -
χθες νύχτα αργά
ξέθαψα αγρυπνώντας
ένα παμπάλαιο κοχύλι.
Σκόπιμο το έκρινα
να το χαϊδέψω - μήπως και
αλλάξει γνώμη για μένα
η παλαιότης - ή έστω
αν έβγαινε από μέσα
κανένα τζίνι υπερπόντιο.
Τίποτα απ' τα δύο.
Αμέσως το εννόησα -
το ιδιότροπο - το παράδοξο.
Δεν ήτανε κοχύλι.
Ήταν η κατακερματισμένη μου
η υπηκοότητα του απολωλού.
Σιγά σιγά, ενήργησα, κι έκλεισα
σε υπογείους θαλάμους ταραχής
την αποστροφή μου γι' αυτό
κι έκτισα από πάνω
μνημείο χωμάτινο
έναν παλιό εαυτό μου


δ.κ

Το Ολοφάνερον

Ήταν ήδη αργά. Ήμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο για να το αποφύγουμε...
Εξάλλου δεν οφελούσε σε τίποτα να ξεπαγιάζουμε στη μοναξιά μας.
Πρώτα το απέραντο τίποτα ύστερα εσύ τα πάντα και όλα. Χαθήκαμε στων τελευταίων ημερών το άκουσμα.
Υποχρεώθηκαν οι κωδωνοκρουσίες των εαυτών μας τη βιομηχανία να ανεκτούν.
Έκτιζα το μέλλον που προδιέγραφες ερωτηματικό για να εμπλουτίζω το ανώφελο. Κι έπιασε.
Τι πιο γεμάτο από το Μέγα Ανώφελο. Το Αρχαίον Μεγάλον, το Ολοφάνερον Διαμπερές. Το Απόλυτο Τίποτα.

δ.κ