Ανεπηρέαστος

Αφού για να περάσεις ήσυχα
από τον κόσμο τούτο και αθόρυβα
πρέπει νά 'σαι σαλός θα γίνω.
Θα περάσω από σεσημασμένους κήπους
και ξεθωριασμένες αντανακλάσεις
και τιποτένιους κίονες καθρέφτη
(ο δαίμων της ωραιοποίησης)
θα τινάξω ακτάνες τα παλιά μου βέλη
της σκόνης και της συμφοράς
θα απογειώσω ένα δοκιμασμένο
άγαλμα διαφάνειας που μου επιτρέπει
να διακινούμαι απαρατήρητος κι ανεπηρέαστος
θα αλλοιώσω τα χλωμοσέντονα των τριανταφύλλων
και θα υποδηθώ πως είμαι εσύ
η λίμνη που ψάχνει τη λογική
στο παρόν ποίημα που κατασκευάζω
για αντιπερισπασμό ούτως ώστε
να περάσω απέναντι άθικτος και ατελής
με μόνη ελπίδα τη φθορά
στο χάρτινο φιλί σου.
Όχι δεν είναι χάρτινο, προς Θεού,
ουδέποτε εισέπεσαν στην αφθονία του χαρτιού
τα όνειρα.
Προς Θεού. Είναι ατελές.



δ.κ

Για να μπορέσω

Για να μπορέσω να ανοίξω
τη βελούδινη σκιά που προσαρμόζει
η εκθαμβωτικότητά σου
στη σκέψη μου
και για να μπορέσω εν τέλει
να μπω στην επίπεδη βάρκα
που με περιμένει ακύμαντη
χρειάζεται πρώτα να πιω
από το θαμπό σεληνόφως
που σουλατσάρεις
πίσω από τα δόντια του δεξιού αφτιού
της εγκαθίδρυσής σου