τί μπορώ να πω
για τα περασμένα μας αισθήματα
για τις χαμένες μας λύπες
στα βαθιά γεράματα των μνήμων
-δεν είναι ακόμα λήθη, αλλά καλά οδεύουν
προς τα εκεί-

τι μπορώ να πω
για τα χαμένα μας αισθήματα
για τις καλές μας περασμένες λύπες

Γ.α.π.ρ

Θέλω ξανά να μπω στη φωτογραφία μας
το θάρρος να βρω
το κεφάλι μου να στρέψω προς το δικό σου
κι εκεί
στο δευτερόλεπτο της αθανασίας
ν'απαθανατίσω
κάτι πιο όμορφο από τη λύπη στα μάτια

Θάλασσα αλληγορική

Θάλασσα λίγο πιο κάτω,
μα χαλασμένα σαν να μου φαίνονται
τα κύματα, ο αφρός, η ορμή
οι σκοποί, όλα όλα όλα!
Γιατί όμως;
Γενική ακινησία βλέπω
και γιγάντιους βράχους και σχήματα
βοτσάλων ερωτικών προς τον ήλιο.

Τα γένια μιας μικρής αποκάλυψης βλέπω ακόμα.
Είναι ένα μικρό-μικρό καβούρι
σα βοτσαλάκι, τόσο δα, ασήμαντο θα έλεγες,

νά που όμως
αυτό συμπληρώνει την εικόνα
αυτής μου της αλληγορικής παραλίας
μιας παρηγορητικής θάλασσας που βλέπω
πλαγίως βαδίζοντας σαν τιποτένιος
ή απλώς σαν κάβουρας

ο κύριος (κύριος) κάβουρας
θα με φώναζες αλλιώς και άλλοτε.
Χαλασμένα τα πλοία, χαλασμένα τα σύννεφα
οι προθέσεις μας χαλασμένες

κι ωστόσο πώς ενώνουμε, πως τελειώνουμε αυτό το τοπίο, αυτό το απαίσιο τοπίο

μέσα ή έξω μας.

Χαλασμένο.

ξαπλώστρα

κάτσε κάτσε για να καταλάβω:
όταν είπες ότι περιμένεις
να έρθουν τα χειμερινά απογεύματα
για να απολαύσεις τον ήλιο
από το μπαλκόνι σου
αστειευόσουνα;

γιατί εγώ ήδη αγόρασα
χειμερινή ξαπλώστρα
με αδιάβροχα απογεύματα
κι ίσως ίσως ένα λανθάνον
φιλί στο μάγουλο

διαβήματα

μπαίνουν τα χείλη
διαγωνοποιώντας τον πόθο
στα άλλα χείλη
και παλεύεται εκεί πέρα
ο γνωστός
κόκκινος διαπραγματευτής
τα διαβήματα κάνει
ούτως ώστε να έρθουν
πιο κοντά
τα δύο σώματα
τα δύο μπλε σώματα
Η ζημιά και το πάθος
Θε μου