περιπέτεια

 une barque sur l'océan

M.R

κατηφορίζεις μέσα σε μια βάρκα
το χωριό είναι έρημο (μα δε σε νοιάζει)
είναι άνοιξη κι ο τόπος ανθαίνει
υπό την επίβλεψη του ήλιου
τόσα ωραία συμβαίνουν
μα δε σε νοιάζει να φωνάξεις
και κατευθύνεσαι
και φθάνεις με κωπηλατική ευστροφία
στην άκρη της λίμνης
κοιτάς πίσω σου
και τώρα το χωριό εξαφανίστηκε
μα είσαι - για την καινούργια σου περιπέτεια -
έτοιμος εξάλλου
έτσι δεν είναι;

αναδρομικά

συνεχώς το αναβάλλω
συνεχώς αναβάλλω να γράψω
τα καλύτερα ποιήματά μου

γιατί σκέφτομαι - γιατί λέω -
πως κάποια μέρα
(αναπόφευκτα, πώς)

θα τα γράψω
 - ή καλύτερα μάλλον κάτι σαν
θα γραφτούνε μόνα τους -

κι έτσι αναβάλλω
να γράψω
αυτά που πραγματικά σκέφτομαι

σαν να ήμουν κάποιος άλλος όχι όχι...

Οδός Ρόττερνταμ

καθόσουνα εκεί - στο απέναντι -
με το σώμα σου
ήρεμα έτστι
καθόσασταν
κι εγώ στο κρεβάτι δίπλα
σχεδόν προσευχόμουνα
παρακαλούσα
για το σώμα σου
γενναιόδωρα
να μου προσφερθεί
σα συνθηκολόγηση σχεδόν
των δύο λευκών ερημιών

παρακαλούσα ν'αγγίξω
το κορμί σου υπου μ'αποκάλυπτες
κι αισθανόμουν στον αέρα
σαν δισταγμό ή ενδεχόμενο
ότι πολύ το ήθελες κι εσύ
(στην ατμόσφαιρα)

και γι'αυτό δεν ανταλλάζαμε
ούτε κουβέντα
ούτε κοίταγμα
ούτε τιποτα

καμιά δοσοληψία έρωτος
τίποτα τέτοιο

καμία

Μάταιες μηχανές

Μ'αυτά τα άχρηστα λόγια περπάτησα
Από το σπίτι σου μέχρι το δικό μου
Κι εκεί που βρήκα ευτυχία πάτησα
Κατά λάθος το γλυκύ ροδάκινο
Κατέβηκα τις σκάλες βιαστικός
Πριν προλάβεις να εκφωνήσεις καμιά ανοησία καμιά αιτιότητα ή τίποτα νεκρά σχόλια που θα μας έθαβαν και τους δύο
Προχώρησα ακόμα πιο βιαστικός μπροστά από το σπίτι του γάτου στον κήπο
Κι άρπαξα ανελέητα μια τρίχα από τον καβγά της νύχτας στην Ανδαλουσία
Και κατέβηκα πιο βιαστικά τη Μεσόγειο
Για να σε βρω για να σε βρω
Μα δεν υποσχέθηκα μηχανές
Μα δεν σου υποσχέθηκα τίποτα τέτοιο
Και τώρα πως να βρω μια γλώσσα τα λόγια
Και την κόλλα για να τα ενλωσω όλα αυτά
Σε δύο χέίλη που δεν ειρωνεύονται που δεν ονειρεύονται και δεν παίζουν
Παλιό αστείο η προκοπή μας
Στα σκαλιά στη σκασίλα και στο χέσε μας.
Πιο ευγενικά πιο ευγενικά να σ αγαπώ δε γίνεται έτσι κι αλλιώς.
Καθημερινλα τα λόγια, βερμούδες που δε βγάζαμε ούτε τη νλυχτα στο κρεβάτι ούτε τη μέρα στη βαρεμάρα, χιλιοβαρεμένες χιλιοφορεμένες εκούσιες διαλέξεις του σύμπαντος μας, εγώ κι εσύ εγώ κι εσύ, σχέση εξακολουθητική εξάρτηση εξάρτυση εξάρτιση εξαρτάται που εξαρτάται ας την αφήσουμε λοιπόν να αιωρείται.
Γι αυτό σου λέω μ αυτά τα άχρηστα λόγια περπάτησα από το κεφάλι σου στο δικό μου κι ύστερα από το δικό μου ξανά στο δικό σου για να μη μπω στον κόπο να κλειδαμπαρώσω δυο φορές τη μοναξιά μου.

Σοφία

Όταν ήρθες και με ρώτησες αν είχα κάτι κατάλαβα πως είχα κάτι!
Καθόμουνα εκεί κι έβλεπα που διασκέδαζαν όλοι, αλλά η αλήθεια με μια διάθεση αναπνοής και ηρεμίας, τελικά μου πέρασες το μήνυμα μιας ξενόφερτης μελαγχολίας που δε ζήτησα. Τώρα ευχαριστώ που με μελετάς λέγοντας πως είμαι όμορφος για να σε δω λιγάκι για να σε δω

Πήραν τα απογεύματα

Πήραν τα απογεύματα τα πουλιά.
Τα κάθησαν, φιλήσυχα ως ήσαν,
πάνω στα γέρικα κλαδιά ενός φθινωπόρου,
κι εγίνη να πέφτουν σαν φύλλα
μαραμένα τα όνειρά μας
για ένα καλοκαίρι
για ένα απόγευμα
για ένα φιλί

Γυναίκα

Σού 'δωσα ένα φιλί, μουσκεμένο στα δάκρυα
και μού 'πες ρε μπαμπέση
κράτα το για σένα!

Βαθύ μωβ

Δεν ακους που ουρλιάζουν τα φύλλα
δεν ακους που ουρλιάζουν τα πεζοδρόμια
και οι χώροι πρασίνου; Που σφάζονται
τα ανακυκλοθέντα σε μουσεία υποκρισίας
δεν ακους;
Είσαι κι εσύ ένα παιδί στο χρόνο!

Εις αχρηστίαν

- Ψάχνω σε. Είσαι αλλού. Πού;
- Δεν χρειάζεται να με ψάχνεις.
- Δε θάρθεις; Γι' αυτό;
- Ακριβώς. Δεν πρόκειται νάρθω!
- Κι αν σου πω ότι θάρθεις;
- Γιατί;
- Γιατί έχω στα χέρια μου το μουνί σου!
- Μπορείς να το κρατήσεις, έχω δεύτερο.
- Τί; Τί δεύτερο μουνί;
- Θυμάσαι που έχασες το δικό σου μια φορά;
- Ναι
- Ε, το βρήκα εγώ και το πήρα!
- Έχεις το μουνί μου παλιοθήλυκο;
- Ναι, ψάξε με. Χα χα!
- Θέλω το μουνί μου πίσω...