υπογείως ή Η εποχή

η εποχή που διάλεξες
(να λουλουδιάσεις)
είναι εστιατόριο:
ένα απλό υπόγειο
μες στους καπνούς
που δεν έχει να επιδείξει
πολλά: ιερόδουλες
και μπεκρούλιακες
(αν και προτιμώ
τις ιερόδουλες)
κι εσύ ντυμένη
λιτά και ξετσίπωτα
φτηνιάρικα ελεεινά και σέξι
προκλητικά και κόκκινα
(ή στα κόκκινα θα έπρεπε
καλύτερα να πω)
πίνεις μάλλον ψιλή
και καπνίζεις σε ρυθμούς
Κάπε Βέρδε
είσαι απλή και απαλή
είσαι πόρνη
και θα σ'έλεγα και φίλη

(αν δεν είχες δακρυσμένα μάτια
που μ'εκλιπαρούν για έλεος
και συγχώρεση)

κάπου ξέχασες
τα χείλη σου:
απόψε έβαλες μόνο κοκκινάδι:
δεν είσαι στα κέφια σου:
δεν έχεις συναίσθημα:
είσαι λυπημένη
- μες στους καπνούς -
εκεί!
υπογείως

"you are my sunshine..."

κάθε που βλέπω
πώς ασυνθηκολόγητα
μας παραδίδεις ήλιε
φως ουδέτερον
υποκλίνομαι
και κλαίω
γιατί πώς να το κάνουμε
είσαι η ηλιαχτίδα μου

τραγούδια της λύτρωσης και της συντροφιάς

μες στην μπλε νύχτα
και στων σπιτιών τις οροφές
πλανάται μια ιδέα
ίπταται πάνω από τα κεφάλια
των ανθρώπων της πόλης
ένας ειρηνικός ωκεανός στο μπλε
και ξοδεύει την ομίχλη

αν προλάβεις να γυρίσεις
πριν τον χαμό
και δεις το πρόσωπό μου
θυμήσου με σε παρακαλώ

στην θάλασσα ή στο κρεβάτι
στο πλοίο ή στων δέντρων
τις επιλογές στο δάσος κυρίως

και πες πως κάποτε
υπήρξα νέος και ωραίος και δίκαιος
και μην αφήσεις έκτοτε
καμία ευλογία να φύγει!

τραγούδια της λύτρωσης και της συντροφιάς

στην στροφή του δρόμου
αν θες θα δεις τον ήλιο
κι έναν φίλο που θα σ'οδηγήσει
στη λύτρωση
μην αφήσεις το άδικο
να σταθεί στα πόδια σου μπροστά
σα δέντρο που μεγαλώνει
προς τον ουρανό και τη γη
ύψωσε τη φωνή σου
και φώναξε ΕΛΑ
τότε θα σ'ακολουθήσουμε
σαν δυο παλιοί φίλοι
που γνωρίστηκαν κάποτε
μα είχαν ξεχαστεί
στο πέπλο της βροχής
μιας ανάμνησης αναμένουν
τα επιδόρπια πουλιά
για  να πετάξουν ξανά ελεύθερα
αν θες θα δεις τον ήλιο
κι ένας φίλος θα σ'οδηγήσει
στν ελπίδα και τη λύτρωση

στα υπέροχα βουνά

στα υπέροχα βουνά
και σε τοπία που δεν έχεις ξαναπάει
στις περιοχές που δεν έχεις δει
στα μέρη που βρέχει γαλήνια
στις ανεμοδαρμένες πλαγιές
κοντά σε θάλασσες που φεύγουν
στα κοράκια που υποθηκεύουν
τόση γη κάτω από τα παρεξηγημένα
στις ένοχες αλλαγές των καιρών
που μας επιτρέπουν να εικάζουμε
αισιοδοξίες
στα μονοπάτια που δεν πήρες
αλλά έβλεπες ώριμο φως να προμηνύεται
και στις εκλογές που δεν αποφάνθηκες
αν πήρες σωστά ή όχι
αλλά άφησες έτσι ωραία να περάσουν
στα κατεχόμενα φρούρια που προστατεύουν
τους ελεύθερους και στις επόμενες μέρες
που θα 'ρθουν ασυζητητί
στο απέραντο και στο άπειρο
που υπαγορεύουν τις εύλογες παρεξηγήσεις μας
δεν είναι ουτοπία η παράξενη ομορφιά
δεν είναι άφταστο το ανυπέρβλητο
φτάνει μόνο να το υπερβάλουμε λίγο μέσα μας
και στα φυλλώματα που δεν πρόλαβες να κάτσεις
στις εποχές που ευδοκίμησες και σ'αυτές
που δεν ευδοκίμησες καθόλου
σε όσα πράγματα δοκίμασες να ξεπεράσεις
και στις πόλεις που επέμεινες
σε φτωχές μουσικές και ξένα πρόσωπα
που προσπάθησες να θυμηθείς
στις λέξεις που χρησιμοποίησες εμμόνως
και σ'αυτές που έλεγες σπάνια
στα σοκάκια που περπατιούνται μόνα
στα δίκαια δικαστήρια
και σε κάποιες επαρχίες που αντιστέκονται
στα απομακρισμένα στα ξεχασμένα στα όμορφα
στα γεγραμμένα στα απόκρυφα σ'αυτά που θα δεις
και σε κείνα που είδες με μάτια τεταμένα
στις καλές πράξεις και στα πεπραγμένα