Το φως

Πάει να κλείσει
τρίζον καγκελόπορτον η μέρα
μα ξάφνου κάπου το κλείσιμο μπλοκάρει

και μένει η μέρα ανοιχτή.
Αμέσως εκλήθη ο ήλιος
άρον άρον να εξαφανιστεί από την παραδοξότητά του

μα δεν έπιανε από μακριά
διαγαλαξιακός σταθμός ρυθμιστικής
αντένας κονιορτού.

Κι έτσι βρεθήκαμε
νύχτα μεσάνυχτα ίσκιων
περί την δωδεκάτην ώραν τοκετού

να εγκυμονεί της Γης η έκφυλη τροχιά
έναν καινούργιο κόσμου εξωγήινο επισκέπτη

ονόματι το Φως.


Δ.Κ

-κρυμμενη-

παντα ηθελε μια σκια.
ηταν μεγαλωμενος σε αυλες ανοιχτες
χωρις φραχτες ή ασπρα σεντονια
με παραθυρια ακλειδωτα
κι απουσια ηχομονόσεως.
οταν την πρωτοειδε,λοιπον,
έσκισε επιτόπου και τα εφτα του δερματα
και ετοιμαστηκε να τη φορεσει
-νομισε πως ηταν λευτερη-
προσπερνώντας αδαώς 
τις λεπτες ραφες 
που διέτρηαν αυτην και τον τοιχο.
εκανε να την αρπαξει
μα εκεινη μικρανε
εριξε ενα φεγγαρι πανω της 
να την τυφλωσει,
τιποτα.
δεν ειδε ακομα τις ραφες.
δολοφονιες
δολοφονιες γλυκιες,ομως
δεν ακουε.
σιωπη
-και δεν ηταν για τετοια αυτος-
ετσι αρχισε τα μεγαλα ψαίματα
ετσι γκρεμισε και τον τοιχο
-γιατι ηταν μεγαλωμενος σε αυλες ανοιχτες-
φορεσε τα μαυρα του γυαλια
κι  ηρωικα αποχώρησε
χωρις σκια
χωρις σκοταδι
χωρις ανυπαρκτα πάθη.

χωρις ουτε να προσεξει 
τις λεπτες κλωστες που πιαστηκανε στα ποδια του
κι ακολουθήσαν το φευγιό του.          -αννη ξ, 21.04.2013-

κηπουρός

θα εχω ηδη φυγει
οταν με δεις να γελαω
αυτα τα βραδυα τελευταια
τ'αργοκοβω τα 'λιοστρόφια
τ'αγγιζω λιγο ακομα κι 
υστερα 
εις-τώρα
οι ριζες τους κοιτουν τους ουρανούς σας,
τους ηλιους που εξερράγησαν 
και 'μπάσαν τις φωτιές τους  στα σωθικά μας
                                          στις στενες μας φλεβες
                                          στο υγραμενο μας μυαλο
τις εμπασαν σαν κολαση
μες απ τις εκδορες μας
μετέγγισαν το θανατο
και φύγαν μαβιασμενοι.

*.

τοτε 'κεινος της μιλαε
λες κι ηταν η σεληνη 
κι απο ψηλα την έφτυνε 
ο αντιμαχος Φαέθων. Είσαι απλα μια θολωτη
                               ανάκλαση του ηλίου
                               μια οφθαλμαπατη μισητη
                               φτηνιαρικα ντυμενη
                               σε κιτρινα που 'θώριασαν 
                               γι'αυτο και περιφρούνται.
αυτά ειπε στο φονο τους
κι εκεινη άρχισ' εγέλαν
κι εμοιαζε τοσο ομορφη 
σαν να είχε ηδη φεύγω.               -αννη ξ.19.04.2012-