από μέσα

έξω έχει ή λ ι ο ν α ι δ ε ν ε ί ν α ι ψ έ μ α
κι έξω κελαηδούν τα πουλιά ν α ι , δ ε ν ε ί ν α ι ψ έ μ α
ωστόσο, εδώ που είμαι εγώ
μέσα, όμως, όλ'αυτά είναι μια χάρτινη
στατική πραγματικότητα
κι αν δεν ήξερα πραγματικά πού είμαι
θα νόμιζα πως ήμουν πολύ ευτυχισμένος

Πυρακτωμένοι

αν έκλεψες ένα φιλί, πώς το επιστρέφεις;

δεν έχει σημασία που δε με βλέπεις

δεν έχει σημασία που σε βλέπω μόνο εγώ

μπορείς και πάλι να με φιλήσεις

με δυο χείλη που καίνε και πυρώνονται

και να μου δώσεις έτσι πίσω

ένα το φιλί που σου έκλεψα

όσα χθες νόμισα για 'μας
ήταν ιδέες νοθευμένες
από νύκτα και σκοτάδι και έρωτα

τίποτα δεν ισχύει το ερωτικό
πέρα από το επόμενο πρωί

φύλλα στη μνήμη

φύλλα πέφτουν πάνω στο κρεβάτι σου
και στο πάτωμα και ίσως και σε μένα
που βρίσκομαι λίγο παραπέρα.
φύλλα μαραμένα νά 'ναι
-δεν τους μίλησα-
γιατί μου φάνηκαν σκεφτικά
τα άφησα να πέσουν χάμω δίχως εξηγήσεις
κι ύστερα έτσι ανηλεώς θα έλεγε κανείς
τα προσπέρασα και έφυγαν και έφυγα
με μία απορία στα χέρια.

στο δρόμο

νά που έξω τα πάντα πάλλονται
κι όλα είναι τόσο ειρηνικά.
νά που σ'αυτούς τους δρόμους
μπορώ να ποδηλατώ ανενόχλητος
τη μοναξιά μου
και νά που όσα θυμήθηκα χτες
ή όσια μου είπαν τα λευκά κοράκια
είναι πέρα για πέρα αληθινά.
χα χα. τα λευκά κοράκια. καλά.

δε φεύγει

βάζω ένα στρατό
να κυνηγήσει το ξημέρωμα
και με βρίσκω να κλαίω
μπροστά στο μαξιλάρι και το λυκαυγές
"πότε θα με πάρεις μαζί σου";
ρώτησε η νύχτα το ξημέρωμα
κι αυτό της απάντησε
"όταν πάψεις να γκρινιάζεις"
κι όταν μάθεις να συνάγεις
τους σφετεριστές σου
προσθέτω εγώ
οπότε με βρίσκω
σε μια ιδιόμορφη κατάσταση
παράξενη για τα γούστα των κυνικών
κι έτσι ψάχνω λογική
σ'όλη αυτή την παράνοια των οιωνών
των καλών οιωνών και της καλής προαίρεσης
προαιρετικά σε χαϊδεύω προαιρετικά
κι όταν μάθω πώς ξυπνάμε χαρούμενοι
ώ τότε θα σε αγγίξω με τη μεγαλύτερη
ευτυχία του κόσμο
μέχρι τότε νύκτα
μην γαβγίζεις στο ξημέρωμα
δε φεύγει

αργά ή γρήγορα

ίσως να κέρδισα λίγο

από το πανάρχαιο θέλω

ακουμπώντας σε

στα σίγουρα πάντως

όλοι θα πεθάνουμε

έτσι κι αλλιώς

γι'αυτό

αργά ή γρήγορα

και πολύ επίμονα

θα 'ρθεις σε μένα

θα 'ρθω σε σένα

εγώ ή εσύ

(καμία σημασία)

είναι ίσως-μάλλον

αναπόφευκτο

lasciate ogni speranza

αυτόματα

voi ch'entrare

κι ύστερα

με καθησύχασες πως

μ'αγαπούν

και τα περι-

στέρια και οι

μπιγκόνιες που

άφησες ανοικτές

στο συρτάρι να

κρέμονται

σαν ένα κόλπο

(από τα κόλπα μας)

για να σε ξαναβρώ

σ'αυτόν τον κόσμο 

ή τον άλλο

μίζερος κόσμος

μίζερο τέλος

γέλασες.

Σκοτεινό δωμάτιο

Θάβω το τσιγάρο μου.
Θάβω τη θλίψη μου;
Μπαίνω σ'ένα δωμάτιο
- χωρίς παράθυρα -
και σε φιλώ.
Στην άκρη των χειλιών σου
(στεγνών ή ξεραμένων)
αφήνω ένα λουλούδι.
Το παίρνεις και το θάβεις
δίπλ'ακριβώς από τα τσιγάρα μου.
Τι σημαίνουν όλ'αυτά;
Σε ξαναφιλώ.
Σε δωμάτιο σκοτεινό
αυτή τη φορά
και μιλώ σου:
"Πάμε".
Σου έτεινα προσέγγιση
με άφησες
σου έδωσα το χέρι μου
τρεμουλιαστά το πήρες.
Θάβω το τσιγάρο μου αναμμένο.
Ανοίγω την πόρτα κι τί να δώ;
Δύο τσιγάρα κι ένα λουλούδι
με χαιρετούν.
Φιλώ σε ξανά.
Ξανά σε φιλώ
στον τοίχο ακουμπώ
τα μάτια μου,
ξυλοφωνίζωμ σε καλώ,
η πλάτη μου το στήθος μου τα πόδια
αισθάνονται.
Αισθάνονταί σε!

Καλύψου. Μη σκάβεις.
Όχι βαθειά.
Σ'ένα δωμάτια σ'ένα σοκάκι
ποιός νοιάζεται.
Σημασία έχει πώς πήρα
τα χείλη σου.
Και τά 'βαλα στην τσέπη
των δικών μου, Αχ ναί!
Καταστρέφω το μυστήριο.
Σίγουρο μέλλον ποιό μέλλον.
Μέλον. Ακτινίδιο σώμα.
Ασυγκράτητο σγουρό φοβερό
μαραμένο ανανεομένο
το μυστήριο της αγάπης
μέσα σε δύο σώματα
μέσα σε δύο μοναξιές
πώς ακούγομαι πώς στ'αφτιά σου
πώς θα ήθελα να μας δω
με άλλα μάτια να φιλιόμαστε
γρασίδι και δωμάτιο
με ή χωρίς φιλί
με ή χωρίς πόρτα
είναι αρκετό;
Είναι αρκετό το ποτέ;
Το ναι; Ένα καλοκαίρι;
Ένα γιατί.
Θάβω το τσιγάρο μου;
Θάβω τη θλίψη μου.
Μπαίνω σ'ένα φιλί σου
και μ'ανακαλύπτω
σ'ένα δωμάτιο
κλειστό και κλειδωμένο.
Αγαπημένο. (Ίσως η αγάπης μας) σ'αγαπώ.



Δημήτρης Κατσούρης
αν το διαβάσεις

Κάτι ανάλογο ή Φράκταλ

Σε κάποια μέρη, σε κάποιες γειτονιές
ο ήλιος μπαίνει από μικρές τρύπες
στροβιλίζεται μες στη σκόνη
ακολουθείται από παρεξηγημένες έννοιες
όπως αυτές του δάσους, των ορίων
ή και των αυταπόδεικτων.

Έτσι όταν κοιτάζεις ψηλά προσεκτικά
είναι σαν να βλέπεις δυο από αυτούς
να τρέχουν σε ένα βάλτο ή σε μια λίμνη
να φωνάζουν πως είναι τόσο χαρούμενοι όσο ποτέ
ή όσο τα δέντρα και τα βελανίδια
κι είναι τελικά σαν να βλέπεις πως όλα δουλεύουν ρολόι.

Παράλληλα όμως ακούν πώς μιλάει ο κούκος,
βλέπετε κι εσείς πως τίποτα δε δουλεύει αέναα
κι καταλαβαίνουμε - εμείς κι αν καταλαβαίνουμε -
πως μερικά πράγματα είναι καλύτερα να μην τα ξεστομίζεις ποτέ.
Οπότε ή αυτός κάνει λάθος ή εσύ.
Εγώ, πάντως, αποκλείεται.

έστω για πλάκα

 even in jest

έστω για πλάκα
πες "μ'αγαπάς";
έστω για πλάκα
πες "σ'αγαπώ"!
έστω για πλάκα
πες πως μ'αγαπάς
πες πως με συμπαθάς
πες πως θα πήγαινες μαζί μου
έστω για πλάκα
κάνε με να αισθανθώ λίγο
πιο χαρούμενος απ'ό,τι
δεν είμαι τώρα
έστω για πλάκα
μην κάνεις πλάκες μαζί μου
κι έστω για πλάκα
έστω για μια φορά
κοίταξέ με στα μάτια
κι όπως στα όνειρά μου
(ναι, εντάξει, έστω για πλάκα)

φίλα με σφιχτά
και πες
Διάολε Σ'Αγαπώ!

Είκοσι χρόνια ήταν χθες

Είκοσι χρόνια ήταν χθες, και χθες ήταν μόλις νωρίτερα αυτό το πρωί, και το πρωί φαινόταν έτη φωτός μακριά.
"Είμαι σαν εσένα", είπε αυτός. "Θυμάμαι τα πάντα".
Σταμάτησα για ένα δευτερόλεπτο. Αν θυμάσαι τα πάντα, ήθελα να πω, κι αν είσαι πράγματι σαν εμένα, τότε, πριν να φύγεις αύριο, ή όταν θα είσαι μόλις έτοιμος να κλείσεις την πόρτα του ταξί και θα έχεις ήδη πει αντίο σε όλους τους άλλους και δεν έχει μείνει ένα πράγμα να πεις σ'αυτή τη ζωή, τότε, μόνο γι'αυτή τη φορά, έστω για πλάκα, ή σαν δεύτερη σκέψη, γύρνα σε μένα, που θα σήμαινε τα πάντα σε μένα όταν ήμασταν μαζί, και, όπως έκανες πίσω τότε, κοίταξέ με στο πρόσωπο, κράτησε το βλέμμα μου, και φώναξέ με με το όνομά σου. 
Α.Α

Σε μια στιγμή

"Αυτό εδώ το μέρος δεν είναι κατάλληλο για μια θεά".
Εκείνη γύρισε το κεφάλι κι είδε, δυο πιθαμές από τα μάτια της, τ' άλλα παγωμένα μάτια, το μπλαβί πρόσωπο, τα παγωμένα από το φόβο χείλια, έτσι ακριβώς όπως τα είχε δει στην ολονυχτία, όταν για πρώτη φορά εκείνος βρέθηκε τόσο κοντά της, με τη διαφορά μόνο πως τώρα δεν ένιωσε τη ταραχή του έρωτα, αλλά την άβυσσο της απογοήτευσης. Σε μια στιγμή αποκαλύφτηκε μέσα της ολόκληρο το μέγεθος του ίδιου της του λάθους κι αναρωτήθηκε κατατρομαγμένη πώς είχε μπορέσει να κρατήσει κρυφά, τόσο καιρό και με τόση δύναμη, τέτοια χίμαιρα μες στην καρδιά της. Μόλις που πρόλαβε να σκεφτεί: "Θεέ μου, ο καημένος!"

Γ.Γ.Μ

lequel vault mieulx parler ou mourir

M.N 

που με κοιτάζεις έτσι αθόρυβα

με το ποτό και το τσιγάρο στα χείλη

κι ουρλιάζουν τα πάντα γύρω

που με κοιτάζει έτσι

πεθαίνω.

σαν νά 'χει λύπη κυριεύσει

(το ποίημα τούτο;

τη σκηνή ετούτη;)

(το βλέμμα σου)

και σαν νά 'χεις αφεθεί

οι ήχοι οι αλλοτινοί να πουν

αυτά που σκέφτεσαι αυτά που νομίζεις

αυτών που αγαπάς

τα μοιρολόγια

που με κοιτάζεις είναι και πεθαίνω

μ' ένα τραγούδι των έιτυς 

κι ένα ξυλόφωνο

τον τρόπο μου αγαπώ

τον τρόπο σου

και των δυο μας.