Εξάρτηση στο χρόνο

Επίτιμος καλεσμένος των ονείρων μου
δεν ήσουνα ποτέ.
Η μνήμη σ' έφερνε εδώ από τη λήθη ξεθάβοντάς σε.
Πότε στριφογύριζες το μαξιλάρι μου αναμασώντας
πότε στροβιλιζόσουν στα χείλη μου αδιάκοπα ανακαλώντας το άπειρο.
Πάντως ωραία θα 'τανε αν έβγαζες
εκείνο το ρολόι - που επίμονα κοιτάς -
στην άκρη των ματιών σου.
Γι αυτό φοράς γυαλιά, δε βλέπεις
την ώρα για να φύγεις;


δ.κ