Το σονέτο του χιλιοπερπατημένου

Σέρνω πίσω μου κάτι βουνά
που λέγονται επιθυμίες
κι εγίναν των ονείρων μου
οι μαύρες ερημίες.

Σέρνω πίσω μου κάτι βουνά
που δεν τα φτάνω. Τά 'χω
σαν ίσκιο σαν παλίρροια
που άγρια κτυπά πάνω σε βράχο.

Σέρνω πίσω μου μια θάλασσα
σκέτη κόλαση - γεμάτη φαντασία
κι είναι λοιπόν μεγάλη απουσία

να σέρνω πίσω μου ένα φιλί
μια δόση που δεν πήρα
είναι γι' αυτό επιδημία οι δειλοί.


δ.κ