κοχύλια στην άμμο ή λίγα κάποια λόγια για κάποιους που ίσως να είναι μαζί

λίγα πράγματα
σαν να περπατά μέσα στα παπούτσια του
ή ένα δέντρο να φυτρώνει
δίπλα στα ρουθούνια του
σαν κάτι αερόστατα να φουσκώνουν
ακριβώς έξω από τα αφτιά του
ή λίγες σταγόνες και λίγες μόνο τρίχες
να σκαρφαλώνουν στο άγγιγμα
είναι σαν να μπαίνεις σε
εγχείρηση ανοικτής παλάμης
και να συναντάς την καρδιά του
κι όταν έφευγε του έλεγα πάντα
μη φεύγεις κι όταν ερχόμουνα
του έλεγε πάντα θυσιάσου
κι ύστερα σκέφτονταν
πως τα ρήματά μας δεν μπλέκονταν
πάντα έτσι
αλλά αφού το ήθελε η ατυχία να
μην είμαστε έτσι όπως δεν είμαστε
ας είμαστε αυτό που μπορούμε
όσο μπορούμε