Αλλά

Φωνάζεις. Να ξέρεις σ'αγαπώ.
Άφησες το σώμα μου στη θάλασσα.
Στην άμμο γονάτισα. Παρακαλώντας
την άγια επιστροφή.
Πιο ελεύθερος. Πιο.
Είμαστε σαν δύο αποδημητικά φιλιά.
Κάθησα κοντά σου, σχεδόν στα μάγουλα.
Επάνω. Σου. Σε φίλησα. Το ένιωσες.
Δεν είπες τίποτα. Μετά,
μέσα σε κάποιο όνειρο, πιο ύστερα,
με φίλησες κι εσύ.
Μετά όμως! Ανάξιο το ύστερα,
άγιο το χθες -εμείς ζούμε στο σήμερα-
κι αν θέλησεις πίστεψε
ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί φωνάσκησες ή μάλλον γιατί.
Στη θάλασσα το σώμα μου άφησες. Γονάτισα παρακαλώντας. Μ'αγαπάς κι εσύ; έτσι φαίνεται έτσι νομίζω.
Φωνάζεις. Να ξέρεις σ'αγαπώ