Κάθομαι και κάθομαι

Κάθομαι και κάθομαι
μα κάθομαι σαν να μην κάθομαι.
Αν βαριέμαι λίγο σ' αγαπώ
αν πεθαίνω από λύπη
σ' αναζητώ απεγνωσμένα γιατί
δεν έχω πού να κρυφτώ αληθινά.
Στο κλάμα και στο δάκρυ στέγνωσαν
οι προηγούμενες μέρες.
Τώρα ή που δεν υπάρχουν άλλες
ή που στέρεψε η ρευστότητα.
Οπωσδήποτε πάντως ο ρουμπινστάιν
ήξερε να παίζει πολύ καλό πιάνο.
Ενώ εγώ προσπαθώ ακόμα να μάθω
απλά κομμάτια...
να γίνω.
Κάθομαι και κάθομαι σαν να
μην υπάρχω, γιατί
είτε υπάρχω είτε δεν υπάρχω
πάλι θα κάθομαι.
Κάθομαι και κάθομαι
κι αν δεν κάθομαι πάλι θα κάθομαι
γιατί λυπάμαι και βαριέμαι
και κλαίω και πεθαίνω και αγαπώ και δεν έχω και αναζητώ και ψάχνω και
θέλω και ζητώ
και ελπίζω και απελπίζω
και απελπίζομαι και δημιουργώ και νοιάζομαι
και προσέχω και υποχρεώνω και υποψιάζομαι
και βλέπω και νιώθω και αισθάνομαι
και γράφω και
σκέφτομαι και παίζω και μιλώ και γελώ
και αγαπώ και αγαπώ και αγαπώ.
Κάθομαι και κάθομαι
σαν να μην κάθομαι
γιατί εσύ πού βρίσκεσαι
δεν ξέρει να πει ούτε η πυθία.


Δ.Κ