Απ' όσα λίγα ξέρω

Απ' όσα λίγα ξέρω
κι απ' όσα λίγα αγάπησα
Εσένα δε σ' απάτησα
ούτε στιγμή.
Κι αν όντως σε συνάντησα
σε ακροθαλασσιά ή βράχους
ήτανε του μοιραίου μου λάθους
η πανσέληνος φυγή.

Απ' όσα λίγα ξέρω
κι απ' όσα λίγα αγάπησα
το λόγο μου τον κράτησα
για μια ζωή.
Φοβάμαι πως συμπάθησα
Τ' ονείρου μου την πλάνη
λευκό τριαντάφυλλο που θα μαράνει
αν έρθει σε αντιδιαστολή.

Απ' όσα λίγα ξέρω
κι απ' όσα λίγα αγάπησα
Ω πόσο το προσπάθησα
την τότε εποχή!
Τότε που έτρεμα μη διασπάθισα
το τελευταίο μου μύρο.
Μα τώρα που στον τάφο μου θα γείρω
Είναι ο έρωτας γλυκιά αμυχή.


δ.κ