Εγκαίνια

Ανοίγω διάπλατα την πόρτα ενός ονείρου.
Ψαχουλεύω λιγάκι, ψάχνω μες στις παραισθήσεις
να βρω αυτή που με κάνει τόσο ονειροπόλο.
Αφού περάσουν οι πρώτοι εγχώριοι δισταγμοί
μέσα στο ξένο της απομόνωσης
κάνω σινιάλο σε μια σκέψη έρχεται και αρχίζω ανακρίσεις.
Πότε και πού, σε ποιά στάση της νύχτας στη σελήνη
με ποιόν και γιατί αποφάσισε να εγκαταλείψει το τραίνο
της ομιχλώδους ψευδαισθήσεως ότι ενυπάρχει στ' αλήθεια
η πραγματικότητα στα όνειρα.
Διστάζει αρχικά, μετά καταφατικώς μου γνέφει  πως έχω δίκαιο
απολογείται και εξαφανίζεται αφήνοντάς με εμβρόντητο. 
Μα από πότε παίρνουν οι σκέψεις τόσες δικές τους πρωτοβουλίες διερωτούμαι.
Ενώ ύστερα αποκοιμιέμαι κι εγώ στον ίσκιο τούτης της μικρής αποκάλυψης.


δημήτρη κατσούρη