Δυο χείλη κατακόκκινα

Τόξο αμήχανης καμπύλης
πώς - χωρίς αιδώ - παρουσιάζεσαί μου

για κόκκινο μου υποδύεσαι
πώς είσαι
δε σε βλέπω
όχι, αλλιώς, γλυκά, δε σε βλέπω

μα αν έπρεπε
να ξεχωρίσω
το χαμόγελο
από τα μαθηματικά
θα έπρεπε να σε βάλλω
στο στόμα στα χείλη και στην έκλαμψή μου
έλα έλα έλα...
διεκδικώ σε ναι αλλά.