. ν ε κ ρος   .

απ' όσο φανηκε στη νεκροψία,
ηταν μια πορνη.
με όμορφ' ακονισμένα λεπίδια στον οισοφάγο της
μ' ασπριδερες κι αναλαφρες αιμορραγιες 
στα εσωτερικα πλακόστρωτα δρομακια της
που όλο αλλαζαν πορειες
.γι' αυτο και κανεις δε βρηκε το δρομο.
κι οι στροφες ηταν τοσο αποτομες 
που αρχή&τέλος
μια νυχτα συναντήθηκαν-
κι αυτη εμοιαζε με κρυμμενη ιθακη 2km απ'την τροία
ή με οαση σε ερημο υδατινη
ή με το καμουφλαρισμενο χρυσαφι των αλχημιστών.
.γι' αυτο και κανεις δε βρηκε το δρομο.
γιατι ηταν τοσο στροφικά τα πλακόστρωτα δρομακια,
λες κι εφτιαναν όλα μια τεραστια πλάκα,
να χωράει όλη μεσα τη ζωη της.
μια πλάκα.
γελούσε πριν ξε{ψυχή;}σει.
γελούσε τόσο δυνατα,που ανέστησε όσες πόρνες ειχε φονέψει.
'κείνες τις γέρικες και λιγδιασμένες,που, παρ'όλη τη σύνταξη,
κρατησαν τα μεγαλα τριγωνα στα πόδια τους,
'κείνες που γέμιζαν τα σουπερμάκετ σαν ολόχρονα κεράσια,
κι εκείνες τις αλλες, που τις φώναζαν κασσάνδρες
γιατι απ'το θάνατο περάσαν καταλάθος
κι όποτε έμπαιναν στον άδη τραγουδουσαν 
σαν τα μακροοοοοόσυρτα ραπίσματα μυστικού κοντραμπάσου_
κάτι τέτοιες παρθενες μαντισσες διαβητικες
ορίζαν τη ζωη της
κι ήξεραν να υφαινουν κυκλους στην εν τελεια (εν .)
.γι' αυτό ούτε κι η ίδια δε βρήκε το δρόμο.
-άννη ξ* 25.02.2013-