Σημαδεμένη απ' το πρωί θα περιμένη
Ορθή στη νύχτα κάθε ψηλαφήσεως
Αγαπητή σφαδάζουσα και μ' έναν ήχο
Στο βάθος της σιγής που λιγοστεύει
Κ' έπειτα αυξάνει την ψιχάλα των ωρών.
Το φέγγος σαν σουραύλι της αιθρίας
Γεμίζει με τα στάχυα του τα δαχτυλίδια
Που τα φορούν γυναίκες κρεμασμένα
Ανάμεσα στα στήθη τους κι ανάμεσα
Στα δροσερά φυλλώματα της ευτυχίας.
Ανδρέας Εμπειρίκος
No comments:
Post a Comment