Αναποφάσιστη η διάκριση

Μες στο μάρμαρο διασκεδάζει
αυτό το αγαλμάτινο άλογο
(ή νάναι σκύλος; σαν να μου φαίνεται
αναποφάσιστη διάκριση• ίσως νάν' κι
ο καλλιτέχνης)
εν πάσει περιπτώσει δεσπόζει.

Γιατί είν'ακίνητος κι ωστόσο χοροπηδάει
γιατί είναι μάρμαρο και τρέμει
σαν νάταν φίλος ή ανάσα ή Κωνσταντίνος...
κι εγώ που ήθελα κι ήθελα
σαν να μην ήξερα
(κι εδώ αναποφάσιστη η διάκριση•
άλλο λίγο κι η γραφή)
καθώς πουλιά κελαηδούν το μουσείο
το απόγευμα ζωντανεύει ως φως που
ρέει στον παραδίπλα
το ποτάμι ροκανίζει τους χαρακτήρες
της πόλης κι η πόλη - ώ η ίδια η πόλη -
βάζει στα μουσεία της τα ζωντανά άλογα,
τους σκύλους και τ'αναποφάσιστά της