Σονέτο 70

Ίσως είμαι ή δεν είμαι πληγωμένος
από μια της δικής σου ζωής αχτίδα
και στο λόγγο η βροχή με σταματάει
που με τον ουρανό της πέφτει αντάμα.

Τη βρεγμένη καρδιά μου αγγίζω τότε:
το ξέρω πως τα μάτια σου τρυπώσαν
στον απέραντο χώρο του καημού μου
κι ένας ψίθυρος ίσκιου βγαίνει μόνο:

Ποιος είναι; Ποιος; Όνομα όμως δεν είχε
το φύλλο ή το μουντό νερό που πάλλει
μες στο λόγγο, κουφό, πάνω στο δρόμο,

κι έτσι έμαθα πως πληγωμένος ήμουν
κι άλλος κανείς δε μίλαγε απ' τον ίσκιο,
το φιλί της βροχής, το άσταθο βράδυ.




Από τα εκατό ερωτικά σονέτα του Πάμπλο Νερούδα