Βιογραφικό σημείωμα για την Κική Δημουλά

«...Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα...»Κική Δημουλά

Η Κική Δημουλά (Βασιλική Ράδου), γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα. Παντρεύτηκε το 1952 τον ποιητή Άθω Δημουλά με τον οποίον απέκτησε δύο παιδιά. Εργάστηκε 25 χρόνια τραπεζικός στην Τράπεζα της Ελλάδος, το 2001 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος της δίδει  το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, ενώ αργότερα το 2002 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, τίτλο που φέρει ως η τρίτη μέχρι τώρα γυναίκα της Ακαδημίας.

 Το 1952 εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή "Ποιήματα" την οποία σύντομα η ίδια αποσύρει. Ακολούθησαν οι συλλογές "Έρεβος", "Ερήμην", "Επί τα ίχνη", για την οποία η Ομάδα των Δώδεκα κάνει Εύφημη μνεία,  "Το λίγο του κόσμου" με την οποία επιτυγχάνει το Β' Κρατικό βραβείο ποίησης, "Το τελευταίο σώμα μου", "Χαίρε Ποτέ" με την οποία επιτυγχάνει το Α' Κρατικό βραβείο ποίησης, "Η εφηβεία της λήθης"  που της χαρίζει το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ ακολούθησαν τα "Ενός λεπτού μαζί, "Ήχος απομακρύνσεων", "Χλόη θερμοκηπίου", "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως", "Τα εύρετρα". Εκδίδει την Ανθολογία "Συνάντηση" με το Γιάννη Ψυχοπαίδη το 2007. Εξέδωσε ακόμη μη ποιητικές συλλογές τα: "Ο φιλοπαίγμων μύθος", "Εκτός σχεδίου", "Έρανος σκέψεων" και ένα DVD "Συναντήσεις με την Κική Δημουλά".  Οι πρώτες 7 ποιητικές της συλλογές, συμπεριλαμβάνονται στην συλλογική έκδοση από τον Ίκαρο "Ποιήματα".  Ακόμη το 2001 παίρνει το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου της, το 2009 της απονέμεται το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (Prix Européen de Littérature), καθώς επίσης και το 2010 το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο.  

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Ιταλικά, τα Πολωνικά, τα Βουλγαρικά, τα Γερμανικά και τα Σουηδικά.