----.ραφές.---

{κύτταρα οι στιγμες που δε φοβούνται να ζήσουν.}

*θέλω να μου κρατησεις τα χερια
όπως εκεινο το ολόφωτο βραδυ που χιονιζε στη μεγαλη
αυλή που ειχαμε στησει ενδιάμεσα.
να τα σφίξεις τόσο,που να ματωσουν
και να χαρακωσεις αυλακια στις παλαμες μου
που δε θα στερευουν.
πόσο ανοητη νιωθω
πόσο ανόητο Αυτό. ακατανόητο. απότομο
σαν τα βράχια που δρασκελιζεις κάθε που ανοιγοκλείνεις τα βλεφαρα
τόσο ψηλά και τόσο αιχμηρα
κόβεται ο ουρανος από τα κυμματα.τα νηνεμή.
τόσο αιχμηρα
άπλωσ' τις συννεφιες σου και διαμέλισε κάθε
κύτταρο που θα βρεις στο δρόμο___
άλλωστε,τον ξερεις καλα.
χιλιοπερπατημενος σιγοτραγουδώντας για τους νεους ανθούς.
ελπίζω να μην τον εχεις ξεχασει.
δεν ξέρεις που θα σε βγαλει μια κάποια αγνή λαθος στροφή,.
Ζεματιστά πορνεια με neon επιγραφες
εκκαθαριση στοκ. 
Αραχνιασμένοι άφθονοι φθόνοι
με μαυραγυαλιστα ματια και τρυπια φορεματα.
Κατά συρροήν ηδονές και δολοφόνοι με χρωματιστα μαχαιρια.

κι οι κλόουν που παντα με φοβίζανε, πού ειναι τωρα να μ' αγαπήσουν ;

Βολεμένα τα γραφεια σε ταξη κι ο τηλεφωνικος καταλογος
Ψάχνω στο Ζ.
από μικρή την έσκισα .
-την τελευταία σελιδα-
κι ύστερα την πεταξα με μίσος στα συρματοπλέγματα.
_το ξέρω, έπρπε να την ειχα ξεκολλησει απο πανω μου_
τα αγκάθια είχανε ξεθωριασει
απο τον ηλιο που πάνε χρόνια να με ζεστανει
κι όλο ανθιζει τα ρόδα τ' αρρωστιάρικα
κι όλο ποτε δε συμβιβάζομαι στο ευωδιαστό τους κόκκινο.
εκδιδομαι μονο σε διαφάνειες.
Ελπίζω να μην τον ξέχασες,.
Τότε που ήταν άνοιξη κι ανθίζανε τα χιόνια
και τ'ακροδάχτυλά μου παρέλυαν λόγω ανθορραγίας.
τότε που ήταν άνοιξη.
τότε που ήταν άνοιξη.
τότε που ήταν άνοιξη.
τότε που ήταν άνοιξη.
τότε που ήμουν άνοιξη.
τότε που ήταν άνοιξη._                     - άννη ξ* 15.10.2012-