η αντευχή ενος σφυριού~

όλο κάρφωνε τα ματια σου στον τοιχο
Εκεινο το βραδυ
ολο κάρφωνε τα ματια σου σε καθε τοιχο που
ξαναυψωνόταν υπογείως.
εκείνο το βραδυ
ποτέ δεν κατάφερε να κοιμηθεί.
γι'αυτό και ποτέ της δεν ξύπνησε_
παντα κατω απο κατι βδελυρά πρωτοσέντονα κρυβόταν
Ακοίμητος φρουρος του αφθονου τίοποτα
Κι εσύ,ποτέ δε μου ειπες
γιατί δε στέρευε το (βλ)έμα μου
,έτσι καρφιτσωμένο στις γαλάζιες
βρόχινες οροφές του κελιού σου.
Ε204.
Απόσταση.
Ε228.
Απόσταση μεταξύ οστών και φλέβας
αποσταση και στα τετραχρονα 
κλ'ασματα του τριτολέπτου
Που αργοπεθαίνουν
γιατι
Αργήσανε._
κενό.
._____ άργησε κι αυτή να μεγαλώσει
και μίλαγε σ'αγνωστους κοιτώντας τους ευθεία.
κι οταν δεν ειχε πια τραινακια
ν'αγαπήσει,
αγάπαε τους περαστικούς.
και την απόσταση.
κι όσα μυρμήγκια ειχε σκοτώσει στην ευθεια της.
θέλω να μεγαλώσω_____ .
Ε331.                                                                   -άννη ξ* 05122012-