μασκαρεμένα

τρεμουν τα χερια μου
 το στομα μου δακρυζει
και τα ματια μου ματωσαν
οταν ερχεσαι τις νυχτες
κρυφανα με σκοτωσεις
και σ'αγαπαω γιατι το 
κοκκινο που αφηνεις πισω σου ειναι βαθυ
κι ο δρομος στην πλατη σου οδηγει στο
φεγγαρι
-όταν φευγεις
ματωμενες εκδορες τα χειλη μου
σε χωματινες αλανες
κι όλο λεω "γιατι δεν παιζω πια με κουκλες . 
υγρο κελι τα σωθικα μου και τ'αντικλειδια εχουν σκουριασει
-οταν φευγεις
σουγ(ε)ιάδες στα χειλια μου
κι αν σ'αγαπαω,σε μισω που σε μισεις .
κι όλο ειπα "ψ(ε/αι)μα θα'ναι,μασκαρεμενος ηρθε παλι
κι εγδερνα τα μαγουλα,τοσο που ανθιζαν ροδα
κι ολο εβγαινε ενα ενοχλητικο φως απ' το πουθενα
που συσκώτιζε το κελι μου,
λες κι ήταν , . . 
-Έφυγες . ___                     -άννη ξ* 10.11.2012-